werktuig van de zin
Het is niet ieders cup of tea zo gezegd. Wild Beasts heeft twee zangers, de een (Tom Fleming) met een redelijk lage stem, de ander (Hayden Thorpe) met een falsetstem. Ik kan ze beiden pruimen maar vind de nummers waar Fleming zingt vaak het best. Begin mei komt de langverwachte opvolger van Wild Beasts’ Mercury Prize genomineerde Two Dancers getiteld Smother. De BBC is al uitgesproken enthousiast, nee zeg maar gerust lyrisch over het nieuwe album en de band. Ik kijk dan ook reikhalzend uit naar het nieuwe album en hun optreden op London Calling. Beluister alvast het gehele album via deze stream.
Ik lees in het Dagblad vh Noorden van 12 mei 2011 de volgende resensie over Smother: “That’s why the dark is there: so you don’t have to see what you can’t bear”, zingt Hayden Thorpe in The Lion’s Share. Het is geen luchtige kost, wat Wild Beasts ons voorschotelt op Smother. Maar naast naargeestig en beklemmend, is de electropop van het kwartet uit het Britse Lake District ook warm, intiem en sensueel. Een piano, pulserende sythesizers, basale ritmes en gitaarmelodieën, plus de ingehouden falset van Thorpe zijn de ingrediënten van een – derde – plaat die je bij de strot grijpt, maar ook geruststelt en verleidt. De zanger en zijn bandleden zeggen beïnvloed te zijn door Talk Talk, al doet hun muziek meer denken aan die van hedendaagse acts als The xx, Junior Boys en Caribou. Maar bovenal is Smother een eigen, bijzonder en meeslepend werkje.